Pamiętam wschód Słońca następnego dnia, który obserwowaliśmy ze stromego stoku, na którym stały nasze namioty. Wszyscy jeszcze w piżamach, owinięci śpiworami. Po prostu siedzieliśmy i patrzyliśmy. Było pięknie.
Chyba właśnie po to wędrownicy wciąż i wciąż się zbierają. Żeby wyruszyć na przygodę i przeżyć ją razem. Poznać lepiej siebie, ale i innych wokół. A także nowy region, kraj, kulturę. Po latach właśnie to będziemy w naszym gronie wspominać: jak Marek upuścił telefon na największej stromiźnie w Gorganach i pobiegł za nim na łeb, na szyję. Jak odkryliśmy świetny mini-wodospad nieopodal naszej polsko-ukraińskiej chatki. Albo jak w innych górach, Kluska uciekła do schroniska.
Wędrownictwo to nie jest ruch na całe życie, tylko na NOWE życie. Na spróbowanie czegoś, na co później trudno będzie znaleźć czas i chęci. To świetny moment na próbowanie, testowanie, sprawdzanie gdzie nas to doprowadzi. A kiedyś przychodzi wreszcie koniec.
Rozkazem L7/2018 z 17 czerwca 2018 r. zakończyła się oficjalna działalność drużyny. Zorganizowaliśmy jeszcze jedno spotkanie, oczywiście na obozie harcerskim! Niżej klika zdjęć Wąsa z tego ogniska.
Zobaczymy, co przyniesie przyszłość :)
Szukasz przygody harcerskiej? Sprawdź mokotow.zhp.pl lub po prostu zhp.pl!
